දා බිදුවක් වැටී සුසුම් ලෑ අඩහැරයෙන්
ඔහු මිනිසෙක්
.
චණඩ හිරු රැස් සෙවණ යට
මහා වෙහෙසකට පත් වී
වේගෙයෙන් හුස්ම ඉහළ පහළ යන අතරතුර
මම ඔහුට එබිකම් කලෙමි
.
මුවින් නොඇසූ ප්රශ්නයක් මා වෙතින් කෙසේ දැණුනාද
තාපයෙන් හෙම්බත් වූ මුහුනේ
නමුත්
දිලෙහෙන දෑස් මා දෙස තියුණු කරමින්
කෙල සිදුණු දිවෙන්ම දෙතොල් තෙමා
" ජීවත් වෙන ජීවිත ජීවත් කරවනවා මහත්තයා......"
No comments:
Post a Comment