පහන් ලන්තෑරුම්

ඉරිතැලුණු තණපිඩලි ඉකිබිදිනු ඇසුනිද නෑසුනාක් මෙන් මා වටා කැරකෙන සෙවනැලි රටා තුලින් දෑස භාවනාවෙන් ඉවත් කොට හිස මදක් එසවිමී.

මෙවරත් නත්තලට සැරසෙන ගහකොළ සේම අහසට දළු ලන කොන්ක්‍රීට් බිත්ති මත දිදුලන දැල්වුනු විදුලි එලි සුරපුරයකට සාදරයෙන් පිලිගැනීමක් සේම දිස්විය.

දෙනෝදාහක ගංගාව තුලට එක්වී මමද මදක් අසීරුවෙන් ඉදිරියට ඇදුනෙමි.

අහස සරන්නට පෙර සූදානම් වන පහන් එලි දැලිවීමට ආරම්භ වී තිබුනි. පහනක් මා අත නොමැති වූවත් තණ පිඩලි මත බිමින් හිද ඒ අහස දෙස බැලීමට පමණක් මා සිතා ආවෙමි. මට අවැසි වූයේ එය පමණක් ද වග ද අවිනිශ්චිතය.

කරදිය තල සිප පැමිණ සියොලගම තුරුල් වන සීතල කැටි සුලං ධාරාවන් සියුම් හඩකින් කනට කොදුරා ගායනා කෙරූ සොදුරු අදෝනාවෙ රසය ඈත ක්ශිතිජයත් සයුරත් තුල මා මදකට සෙවූ වෙමි... එය සුන්දරය..... මහත් සුන්දරය

තවත් ගත්වූ විනාඩි දෙක තුනක කාලය තුල බැලූ බැලූ අත අහසට නික්මෙන්නට ඉඩ හොයන පහන් එලි වලින් බිම ආලෝකමත් වී තිබිණි.

දණ නවාගෙන මා ආයාසයෙන් පහන නිවෙන්නට නොදී වා පිරී ඉතිරී අවසන සිනාවෙන් අත ගස්වා අභිසෙස් ගත් එය මුදාහල අයුරු..... හරියටම අවුරුද්දක පෙර ....

ඒ අවුරුද්ද ගතවී අද ඒ කොළඹ අහස යට ගාලු මුවදොර තුල නැවතත් ඒ සොදුරු මොහොත උදාවිය.

පැතුම් පොදි ගත් පහන් ලන්තෑරුම් එකින් එක අහසට නික්මී ඈතින් ඈතට පාව යමින් තිබුණි....

ඒ සොදුරු දසුන තුල දෑස යොමා හිත ගිල්වා මාද සිනාසී සැනසුනෙමි.

ඒ අහස තුල මා මද වේලාවක් සැරිසරා........ සුසුමකින් දැහැන බිද මා නැවත යාමට සැරසුනෙමි.

කලින් අවුරුද්ද මෙන් අහස් එලිය නොවුනද ඒ සුන්දර අහස තුල පැල් බැදගත් එක් පහන් ලන්තෑරුමක් දෙස අවසන් වරට බැලුවෙමි...

"ලබන අවුරුද්දෙත් එන්නම්..........."